Yolculuğumun sonuna geldiğimi düşünürken aslında yeni başladığımı fark ettim… Yol nereye çıkar, beni ne tarafa sürükler hiç bilmiyorum. Tek temennim beni denize inen sokaklara götürmesi… Edebiyatta benim için tam tabir olarak deniz. Uçsuz bucaksız, belirli bir yere kadar görebildiğin ve gerisinde senin hayal gücüne kalmış olan kısım. Aslında gökyüzüne baktığımızda gördüğümüz şekil şemaili belirsiz bulutlar bile hikayemin bir parçası, sokakta yürürken ya da bir bankta usulca otururken izlediğimiz o insanların koşuşturması da hikayem. Benim hikayemde edebiyatın anlamı oldukça derin izler taşır. Kalem, duygularımın belirli bir kısmını kâğıdın üstünde ahenkleşerek resmetmeye çalışır. Bir kitabı okurken karakterin yerine kendimi fazla kaptırarak duygusunu yaşamaya çalışırım. Bu hikâyede de ana karakter benim. 23 yaşındayım ve hayatın beni sürüklemesini seyrediyorum. Manisa’nın Akhisar ilçesinde bu serüvene başladım. Serüvenime yeni duygular katarak düşlerime kanat takıp bir kuş misali uçurarak başka diyarlara ve sevgili okurlara götürmek istiyorum. Dünya hiçbir yere saklanmayacak kadar küçük!