SANATI HAKKINDA

Toplumun sorgulamak yerine sineye çektiği ya da görmezlikten geldiği, göz ardı ederek, sanrısal çıkarlara boyun eğmek zorunda kaldığı günümüz dünyasında;

Dış dünyadaki reel imgeleri iç dünyasında değerlendirip analiz eden sanatçı, “Gerçeğin Yansıması” temasıyla nedensellik ilkesi üzerinden olay ve olguları bağlayıp kurguladığı, kompozisyonlarda ki öyküsel anlatımlarla, izleyiciyi adeta yüzleşme eylemiyle baş başa bırakıp ‘Ayrımsama ve Kabullenme’ gerçeğini tüm çıplaklığıyla sorgulatmaktadır.

Son iki seri hakkında;

Doğa ve İnsan” serisi

Herseyin bir hikayesi vardır. Ama bazı hikayeler can alıcıdır. İnsanın hikayesi, ana rahmindeki cenine ruhun üflendiği  an yaratılmaya başlar. Ölümse, yeni bir hayata başlangıçtır. Hiçlik ütopyasına inananlar, yinede adalet için yeniden yaratılışa  özlem duyarlar. Kim bilir hesaplaşacağımız gün o gündür.

Kim bilir, belkide toprak balçığından, kuru kilden  dönüşüp yeniden, yeni bir dünyaya gözlerimizi açacağız.

İnsanın doğayla olan etkileşimi sonucunda doğanın verdiği tepki, erkeğin kadına olan tavrı ve eylemi neticesinde zayıf gibi görünen güçlünün ruhsal tepkisine, hızla modernleşen  dünyada şahit olmaktayız.

İnsanlığın doğaya olan algısı ve bakış açısı, erkek otoritesinin kadın üzerinde güç sahibi olmasıyla değişmeye başlamıştır. Buradan yola çıkarak kadın ile doğa arasında güçlü bir benzerlik ve bağ olduğu asırlar öncesine dayanır. Kadın ile doğanın özdeşleştirilmesi ekolojik bir dengenin tezahürüdür.

İnsanın doğa üzerinde  tahakküm kurması egemen olma arzusu hep vardı. Erkeğin kadın üzerinde kendine biçtiği rolle, insanın doğa üzerindeki rolü belirgin bir benzerlik göstermektedir.

Bu benzerlikleri zihnimde tasavvur ettiğim imgelerle, reel olguları bir bütün halinde kurgulayıp kompozisyon haline getiriyorum.

Bu seride yaptığım çalışmalar  ‘insan, doğa, kadın, erkek’ etkileşimlerinin bir yansımasıdır.

İlahi raks serisi:
Yaşamının zıttı ölüm ise, aslında ölümün ölümsüzlüğü bakış açısı ile  yaratılış ve dönüşüm gibi kavramların mucizevi bir olgu olmakla beraber acziyeti de ifade etmektedir. Mistiklerin tanrı eğilimleri, yaratıcı dışındaki bütün düşüncelerinden arınmış ulvi bir boyutun timsalini yansıtır. Ya da kendi bedenine sıkışmış ruhsal bir hastalık durumudur. Kim bilir belki de sonlu benlerin mutlak bende yok olmasıdır.

İnsanoğlu çok güçlü olduğu kadar çok zayıftır da. Varlığın metafizik boyutunu düşünürken zihnimdeki imgeleri tasavvur ettim. Ortaya çıkan kompozisyonların kurgusunu, anlatılmak istenen konunun ironik bir anlatımının yanı sıra sembolik varlıklarla vücud bulmuş halidir. İnsanoğlunun hem gücü hem de masumiyeti ortaya koyması bir tezattır. Dünyevi noktada İnsan aynı anda hem masum hem de güçlü olamaz, güçlü olan hakikattir, fakat aynı anda hem iyi hem kötü olabilme özelliğine sahiptir. İnsanın nefsani duyguları ruhunda muazzam bir etki oluşturması ve bu kötülüklerden kendini muhafaza etmesi ruhunu arındırmasıyla yani tasavvuftaki düsturda olduğu gibi kendi sahte varlık bağından gerçek benliğine, yaratıcısına benzemek  tanrı ile bir içsel bir bağ kurarak ona kavuşma arzusuyla sonsuzluğa gözlerini açmasıdır. Ya da sudur teorisinde olduğu gibi yaratılanların yaratıcıdan taşması gibi.